Als opsteller is het belangrijk om tussen de regels door te kunnen lezen. Voor het begin van een opstelling houd ik altijd een gesprek met de cliënt. Wat is je thema? Wat zijn de feiten uit je familiegeschiedenis? Soms duurt zo'n gesprek maar heel kort en soms lijkt er geen eind aan te komen. Ik begin de opstelling n.l pas als ik het vlammetje in mij voel aangaan. Soms is het nodig een genogram uit te tekenen omdat er in mijn hoofd verwarring is over de plaats van familieleden. Dat kan direct een verwijzing zijn naar waar er iets in het systeem verstrikt zit en kunnen we dus daarmee aan de slag. Soms is een verhaal zo onduidelijk dat ik paniek voel, in mij maar niet van mij. Iets dat duister en zwaar voelt. Angst! Als opsteller ben ik een onderdeel van de opstelling. Als ik mij er doorheen begeef ervaar ik representatieve waarnemingen. En net als iedere andere representant moet ik ervoor waken "niet volledig in het bad te springen maar alleen met mijn vinger de temperatuur van het badwater te checken". Soms geeft de client het antwoord zelf; "het voelt alsof ik vervloekt ben"! Nou is het heel gemakkelijk om over die zin heen te walsen, immers de client gebruikt het als metafoor. Vloeken zijn niet iets waar wij in de westerse maatschappij veel mee te maken hebben. Nee, dat is iets voor primitieve culturen denkt men. Er wordt lacherig over gedaan en men gelooft niet in de echtheid ervan. Toch heb ik al meerdere keren gezien dat vloeken wel degelijk bestaan en dat deze ook generaties later nog effect hebben. Olaf Smit verteld dat het vroeger in de katholieke kerk gebruikelijk was om iemand te vervloeken, bijv als men buiten de eigen religie trouwde. Een vloek kan ook onbewust uitgesproken zijn "zak in een bak stront" of "van mij mag hij tegen een boom rijden". Helaas is het ook zo dat er mensen zijn die heden ten dage rituelen uitvoeren om een ander schade toe te brengen. Met als gevolg ziekte, verlies van materie, verlies van vriendschappen, geliefden en familie. Als je dit ervaart in je leven kan het meerdere (systemische) oorzaken hebben. Het hoeft natuurlijk helemaal geen vloek te zijn. Maar houdt er rekening mee dat het wel een mogelijkheid is! Met een opstelling kunnen we onderzoeken wat er speelt. Voel je welkom!

Naar aanleiding van deze blog kreeg ik wat vragen en heb daarom uit het boek Instant Healing van Susan Shumsky, DD, gebed nr 114 Reversing Black Magic voor je ingesproken. Luister het zo vaak als je voelt dat nodig is. Alles is energie, het enige dat je hoeft te doen terwijl je naar mijn stem luistert is de intentie zetten dat al het negatieve verbroken wordt. Nooit en te nimmer iets terug naar de afzender sturen maar los laten in liefde. Karma doet zijn werk ook zonder jouw inmenging.
Luister naar Reversing black magic van Avital Elbaz #np op #SoundCloud
https://soundcloud.com/avital-elbaz-5…/reversing-black-magic

Woorden hebben kracht was een van de vele gezegdes die mijn bes (oma) bezigde. In mijn jeugd zat daar een religueuze lading op, in mijn jong volwassen leeftijd had dit voor mij betrekking op de affirmaties die ik dagelijks het universum in stuurde. De echte betekenis kwam voor mij pas toen ik mij zo'n 12 jaar geleden ging bezig houden met het systemisch opstellingenwerk. Bert Hellinger, de grondlegger van de familieopstellingen maakte in zijn werk gebruik van de zogenaamde helende zinnen. Als het ware een ritueel vroeg hij representanten bepaalde zinnen uit te spreken die onmiskenbaar een effect hadden op zowel de client, de representanten en de energie in de opstelling.
Het opstellingenwerk heeft de laatste jaren een gigantisch groeiproces doorgemaakt waarbij verschillende methodes en technieken zijn geintegreerd in het werk. Men noemt dit het nieuwe opstellen. De helende zinnen hebben plaats gemaakt voor enkel nog het volgen van dat wat zich aandient. Als "klassiek" werkend opsteller vind ik dat een gemiste kans. Persoonlijk hou ik namelijk ontzettend van woorden. In mijn "opstellings stijl" neem ik daarom uitgebreid de tijd om in woorden uit te leggen wat er gebeurd is in het systeem en waarom. "Je bent niet alleen een goede opsteller maar ook een teacher" zei een geliefde collega daarom onlangs tegen mij.
Woorden kunnen een verhaal maken, benoemen wat is en dat wat in het verborgene zit naar de openbaarheid brengen. Woorden kunnen intenties dragen en een probleem ontrafelenen. Woorden kunnen een geschil tot oplossing brengen. We weten allemaal dat positieve woorden iemand tot grootse dingen kan aanzetten en tegelijkertijd de kracht hebben om iemand volledig kapot te maken. Het is waar dat woorden ons meer naar het hoofd kunnen brengen en zodoende uit ons hart. Ik ben echter van mening dat helende zinnen juist het tegenovergestelde doen. Helende zinnen zijn geen betekenisloze woorden maar magische tools om tot op het bot te kunnen raken.
Als voorbeeld: Als je als kind je nooit gezien hebt gevoeld door je moeder, volstaat het dan dat zij voor je staat en je liefdevol aankijkt? Of kun je pas echt diep in je kern zakken als zij oprecht kan uitspreken: "het spijt me dat ik je eerder niet kon geven wat je nodig had, dat waar je recht op had. Ik kan je nu pas zien. Ik zie je mijn lieve kind". Ik wil je uitnodigen bij je zelf te voelen of de helende zinnen het verschil zouden maken.
Natuurlijk heeft iedere opsteller zijn eigen stijl en voorkeur. Dat zegt niet altijd iets over de kwaliteit en/of het effect van de opstelling (helaas soms wel). Ik weet echter wel dat ik nog heel lang woorden als heling zal inzetten. Aan jou om te kiezen welke vorm voor jou het meest kloppend voelt. Ik wens je wijsheid.

Ik gok dat het 2010 was. Ik was pas begonnen met het organiseren van workshops familieopstellingen. Knikkende knieën want werken met iemands ziel vind ik nogal een dingetje.
Ik was van mening dat ik pas na 5 jaar studeren en eindeloos ervaren er klaar voor was om zelf opstellingen te gaan begeleiden.
Middelbare leeftijd, type geiten wollen sok, grijs haar en een grauw gezicht. Uitgebluste ogen. Levensmoe. Toen ze echter begon te praten voelde ik dat ze ergens diep verstopte passie had.
Haar verhaal raakte me, ze was 5 jr daarvoor genezen verklaard van kanker maar nu was het terug. De dokter gaf haar nog 3 maanden. Haar thema: ze wilde nog niet dood. Daar stond ik dan, groen als gras en met ongeveer het zwaarste thema dat je kunt tegen komen. Ik hoorde de woorden van mijn leraar indra torsten preiss in mijn hoofd galmen; "als een client echt dood wil is er niets waarmee je hem kunt stoppen. Het is aanmatigend als je zijn of haar lot niet kunt eren". Mijn behoefte om te willen redden onderdrukkend ben ik aan het werk gegaan en heb mij overgegeven aan de wijsheid van het systeem. De opstelling zelf kan ik mij niet goed herinneren op de laatste beweging na waar representanten van dood en leven voor haar stonden. Haar aantrekkingskracht naar de dood was intens voelbaar in de hele ruimte. Het leven zag ze niet eens. Toch gebeurde op een gegeven moment waar ik op hoopte maar niemand had verwacht, ook zijzelf niet; ze zag het leven en verbond zich ermee. Met de dood sprak ze af dat ze op een veel later tijdstip zou komen. Uiteraard vond de dood dat goed, de dood is namelijk net zo neutraal als het leven. Ik heb natuurlijk genoeg positieve verhalen gehoord over de effecten van opstellingenwerk (uiteraard geen garantie) en als leven en dood weer eens samen in een opstelling staan dan denk ik aan deze bijzondere vrouw, mij afvragend of ze nog leeft.
Een nieuwe cliënte meldt zich aan in de praktijk: "ik kom eigenlijk voor een opstelling maar nu ik zie dat je ook als natuurgeneeskundige werkt wil ik graag daar mee beginnen". Dat lijkt mij een goede inschatting want ze komt erg kwetsbaar over. Na een paar consulten vraag ik haar, nieuwsgierig als ik ben, naar degene die haar doorverwezen heeft. Tot mijn grote verbazing noemt ze de naam van de vrouw in bovengenoemd verhaal. "Ja zei ze, als ik ooit een opstelling zou gaan doen dan moest ik naar jou. Volgens haar ben je de allerbeste." Ik hoop dat ze niet gezien heeft dat ik snel een traantje heb weggepinkt!
Indien je een vraagstuk wil inbrengen over ziekte of over leven en dood ben je welkom 

‘ Rely on the message of the teacher, not on his personality; Rely on the meaning, not just on the words; Rely on the real meaning,
not on the provisional one; Rely on your wisdom mind, not on your ordinary, judgmental mind.’
Buddha

Het is alweer een tijdje geleden dat jullie iets van mij vernomen hebben. Zoals iedereen ben ik druk, druk, druk. Herkenbaar?
Toch is er iets wat mij al een hele tijd bezig houdt. Dat kan ook niet anders aangezien het te maken heeft met mijn werk als
Systeem opsteller. Echter, niet alles hoeft geadresseerd te worden toch? Soms kun je dingen ook zijn beloop laten, in zijn vet gaar laten braden zou mijn wijze oma hebben gezegd. Als ik echter de slaap niet meer kan vatten (en dat gebeurt zelden) omdat ik echt moet opschrijven wat door mijn hoofd spookt betekent het voor mij dat het tijd is om het in ieder geval te onderzoeken.

In dit tijdperk van spirituele 'fast food' is er een toenemende vraag naar 'kant en klaar' ervaringen en oplossingen.
Ons voedingspatroon aanpassen vinden we allemaal erg lastig, zeg nou eerlijk, 1 pil slikken en er als een Adonis uitzien daar stemmen de meeste mensen nou eenmaal voor, ongeacht de eventuele consequenties. We laten liever in ons snijden dan een half jaar lang zwoegen in de sportschool. Wanneer dus de vraag naar een bepaald product groot is, zijn er altijd mensen die dit product aanbieden in een mooie verpakking met een grote strik eromheen en de belofte van een snel en voldoening gevend resultaat. De een is nog
beter en sneller werkend dan de ander. In de meeste gevallen kun je ermee weg komen zonder dat er iemand levenslang getekend is, een teleurstelling overleven de meeste mensen zonder echte kleerscheuren. Als we deze metafoor eens loslaten op het systemisch opstellingenwerk is het echter een heel ander verhaal. Tijdens een opstelling werken we met het onderbewuste, de harde schijf van onze menselijke computer zeg maar. Op een nog diepere laag werken we met de ziel. Persoonlijk vind ik dat een grote verantwoordelijkheid. Buiten het feit dat ik mij gezegend voel cliënten met behulp van deze methode te mogen helpen heb ik heel
lang een spanning gevoeld, het is namelijk nog al wat; men deelt vaak de diepste geheimen of de geheimen vanuit de familie van herkomst met je en met behulp van mijn begeleiding kunnen cliënten hopelijk weer een positieve draai aan een bepaalde situatie geven. Ik heb er dus zaak van gemaakt om tientallen boeken te lezen, opleidingen, cursussen en workshops te volgen, beeldmateriaal te bekijken en last but not least 4 dozijn (vast veel meer) opstellingen te ‘ondergaan’. Net als mijn cliënten heb ik weerstand gekend, huilend op de grond gelegen en weer opgekrabbeld om mijn leven na verloop van tijd ten positieve te zien veranderen.
Na vijf jaar dacht ik; nu ben ik er klaar voor, de ‘orde’ en regels in een systeem kan ik dromen en systemisch denken is volledig geïntegreerd in mijn leven. Ik vertrouw op mijn intuïtie en mijn kunde en kan mij volledig overgeven aan de stroom in de opstelling zonder bevooroordeeld te zijn.

Ik geniet met volle teugen van programma’s als memories, opsporing verzocht, dna onbekend etc.
Zo’n programma is voor mij een grote opstelling. In mijn naïviteit ging ik er voor het gemak van uit dat iedere opsteller er hetzelfde
ethisch besef op na hield als ik. Inmiddels weet ik beter. Ik wil voorop stellen dat ik oprecht geloof dat iedere hulpverlener mensen helpen als prioriteit heeft en vanuit de allerbeste intenties werkt. Ik geloof echter dat het voor een cliënt zeer onaangenaam kan worden of zelfs re-traumatiserend als de begeleider niet weet wat hij doet. De kunst van het begeleiden van een opstelling en de invloed ervan op de ziel kan niet geleerd worden uit simpelweg het lezen van boeken of het bekijken van opstellingen. Het is een complex en kwetsbaar fenomeen. Zou jij in een auto stappen bij iemand die nog nooit in zijn leven een auto heeft bestuurd maar er wel 20 boeken over heeft gelezen en die gezien heeft hoe anderen het doen? Of zou je liever in een taxi stappen waar je wellicht een hoger
bedrag voor dient te betalen maar waar het risico dat je veilig op de plek van bestemming aan komt beduidend hoger is dan in vergelijking met de eerste optie? Tot mijn grote verbazing echter stapt een groot deel van de mensen toch in de eerste auto,
begrijp jij het? Het argument is dan; “ja maar bij hem/haar kan ik mijn opstelling doen voor €20,- !!!!”
Daar waar ik dit een paar jaar geleden voor het eerst hoorde en mij daar flink over op kon winden komen dit soort “bestuurders” tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond. Uiteraard heb ik hierover mijn zorgen geuit bij gewaardeerde collegae. Ook daar wordt verschillend gereageerd op dit fenomeen; De een roept schande en de ander zegt alles is om een reden; de persoon die €20,- betaald vindt het zichzelf niet waard om echt aan het werk te gaan, of datgene dat verborgen is mag nog niet gezien worden.
Of deze: De opsteller weet dat de kwaliteit van zijn hulpverlening niet mee waard is dan €20,-. Overigens is het mij een raadsel hoe men met dit soort bedragen als zelfstandig ondernemer uit de kosten komt: huur van de ruimte, versnaperingen, btw, belastingen, kosten van beroepsverenigingen,reiskosten,lunchkosten en dan nog maar niet te spreken over alle kosten die je gemaakt het voor het
x aantal jaar aan studie. Ik heb mijzelf de tijd gegeven om al deze argumenten te doorvoelen en mijn conclusie is dat het niet kloppend voelt om mij nog langer in zwijgen te hullen. Ik spreek mensen die mij werkelijk stuitende verhalen vertellen over opstellingen die
abrupt beëindigd worden omdat de begeleider niet meer weer wat te doen: “ja daar stond de representant van mijn ziel aan de ene kant van de ruimte en die van mijn lichaam aan de andere kant en toen wist hij het niet meer”, “Ik voelde mij zo ontzettend beroerd nadat ik iemand had gerepresenteerd en werd gewoonweg aan mijn lot overgelaten”, tot aan goeroe taferelen aan toe.
Nog zo een: Opstellers die het woordje meester voor hun functie plakken (deze durven vervolgens wel een torenhoge prijs te vragen).
Het is van essentieel belang dat je een begeleider hebt die je volledig vertrouwt en bij wie je je helemaal op je gemak voelt.
Ik adviseer daarom altijd alvorens zelf een thema in te brengen eerst eens te gaan deelnemen als representant. Je maakt op die mani
er kennis met de methode en met de begeleider zonder direct je eigen thema te hoeven delen. Een paar nachtjes slapen doen vaak wonderen zodat je in staat bent een weloverwogen beslissing te maken aan wie jij je ziel en zaligheid toevertrouwt.
Het spreekwoord: goedkoop is duurkoop gaat ook hier zeker op. Veel mensen beargumenteren dat de ware leraar zich binnenin je bevindt, maar helaas zijn de meeste mensen niet in staat om met deze leraar te communiceren. De meeste mensen hebben een externe leraar nodig. Een ware leraar zal je niet vertellen wat je moet doen maar je enkel in verbinding brengen met jezelf en je familiehistorie. Zorg dat je de voor jouw juiste begeleider kiest en niet beknibbeld op euro’s. Doe dat maar op een nieuwe jeans,
da’s minder erg als die kapot gaat! Het begeleiden van een opstelling behoort tot een vakmanschap, wat vele jaren van ervaring vergt en een diepe en brede theoretische kennis vereist. Jouw ontwikkeling en holistische gezondheid zijn jouw verantwoordelijkheid.
Laat goedbedoelde maar onkundige mensen niet experimenteren met jouw onderbewustzijn.... het kan je soms een hoge prijs kosten, zeker als er sprake is van een doorgemaakt trauma. Hierin ondersteun ik zeker de visie van Franz Ruppert (traumaopstellingen) waarin hij het gevaar van de reguliere opstellingsmethode aankaart. Het neemt een ervaren begeleider en een getraind oog met
inlevingsvermogen om te herkennen waar de cliënt mogelijk re-traumatiseert, dat de autonomie van de cliënt gerespecteerd dient te worden en een die de behoefte kan onderdrukken een ‘mooie’ opstelling neer te zetten. In dat laatste geval is de enige die geholpen is namelijk het ego van de begeleider! Ruppert zet bijvoorbeeld om die reden de cliënt al direct zelf in de opstelling samen met een representant voor het verlangen van de cliënt. Want, zo beredeneert hij, het verlangen kan alleen verwoord worden uit het gezonde deel van de ziel. Met deze methode voorkom je dat de begeleider verder gaat dan waar jij klaar voor bent. Zeker bij zelf doorgemaakt trauma is dit mijns inziens een methode waar je mee ‘op safe speelt’. Het is aan de begeleider om een weloverwogen beslissing te maken met welke methode te werken en niet geheel onbelangrijk of het kloppend voelt om met jou als cliënt te werken. Het is natuur
lijk, als je jezelf eindelijk zo ver hebt kunnen brengen om een opstelling te doen, bijzonder vervelend om te moeten horen dat de begeleider niet met jou of jouw thema kan werken, bijvoorbeeld omdat een thema te dichtbij hem komt (we zijn net mensen) maar
geloof me, wees hem dankbaar, hij handelt in jouw belang (uiteraard mag je dan wel verwachten dat deze begeleider je verwijst naar een collega)!

Ik wens je wijsheid en inzichten die een goed begeleidde opstellingen je kan schenken. Mocht je vragen hebben schroom vooral niet om mij te contacten (overigens is dat kosteloos). Leuk om je eens te ontmoeten tijdens een van mijn workshops, check de website agenda voor de data.

Warme groet,
Avital