Bindingsangst versus Verlatingsangst

Er zijn van die dagen dat de opstellingen zo dicht bij huis voelen, zoals vandaag; twee vrouwen uit Volendam, het collectief waar ik vanuit moeders kant toe behoor. Het compleet negeren van emoties om simpelweg te overleven is zo ontzettend pijnlijk. Daarnaast het thema hechtingsstoornis: mijn god wat herken ik dat vanuit mijn eigen relatie. Die constante dans tussen de bindings- en verlatingsangst. Wanneer mijn partner emotioneel vertrekt en ik aan hem ga trekken. Wanneer ik er klaar mee ben als mijn hart genoeg pijn heeft gehad en niets anders kan dan vertrekken en hij dan in zijn verlatingsangst schiet. Zoveel stellen hebben hiermee te maken en dat zie ik terug in de workshops. Het was de rode draad in de workshop van vandaag. Wat was het weer mooi, bijzonder, rauw, pijnlijk en ontroerend. En dan de opstelling die zoveel in beweging zet maar geen happy end kent. Waar de liefde van de client onbeantwoord moet blijven en iedereen de wond die dat veroorzaakt in zijn eigen hart kan voelen. Dankbaar voor deze bijzondere dag, een groep bijzondere mensen en voor het bijzondere werk dat ik mag doen