|
Zijn familie raadpleegt mij, hij is overleden onder wat zij benoemen als "onder verdachte omstandigheden". Op zijn overlijdensakte staat als oorzaak een hersenbloeding. Hij was pas 48 jaar en laat flink wat kinderen en vrouwen achter. Zo, pats boem uit het leven gerukt. De familie is via de "tam tam" bij mij terecht gekomen. Een andere client van mij had een broer ten gevolge van zelfmoord verloren terwijl de opstelling liet zien dat het niet om zelfmoord maar om moord ging. Zijn vermoeden werd na 12 jaar twijfel bevestigd. Nou is het alleszins niet de bedoeling dat het opstellingenwerk als orakel wordt gebruikt wordt maar soms is dit nou eenmaal hoe een opstelling zich ontvouwt. Ten einde raad meldt de familie zich bij mij voor een opstelling. Zijn zus doet het woord; we gingen twijfelen toen een van zijn vrouwen, de moeder van een van zijn kinderen die aanwezig was bij zijn overlijden, steeds met een ander scenario kwam inzake de omstandigheden omtrent zijn dood. It just didnt add up, zegt de zus. Waar ze ook gealarmeerd over zijn is dat zijn jongste zoon van 7 "bezoek" van zijn overleden vader krijgt. Vader is steeds zo "aanwezig" dat de indruk bestaat dat vader niet kan gaan rusten. De wasi die het kind krijgt helpt nagenoeg niet. Als de representant van de broer "dood" op de grond ligt nodig ik een representant uit voor de vrouw die bij zijn sterven was. Ze kijkt naar haar geliefde maar haar houding is kil en afgesloten. Ik begrijp niet goed wat er gebeurd maar wat ik zie klopt niet met het beeld dat de familie schetst over haar als rouwende weduwe. Mijn prioriteit ligt voor mij echter bij het kind. Uit de opstelling blijkt dat het niet de ziel van de overleden vader is die bezoekjes brengt aan de zoon maar juist andersom, de zoon brengt bezoekjes aan de vader. Hij betreedt het "land van de doden". Mijn systeem gaat direct in high alert. Dit is niet goed maar welke interventie ik ook inzet, er veranderd niets. Ik kijk nog eens naar de koude afgesloten vrouw. Als ik in haar ogen kijk komen de antwoorden vanzelf. De stroom van informatie die bij mij binnen komt is overwhelming en ik bedek daarom mijn hoofd om even mentaal tot rust te komen. De vrouw blijft herhalen; niet zo. niet zo. niet zo! Ik antwoord: ik begrijp het. zo, op deze manier was niet de bedoeling. maar dit is de prijs die je moet betalen. Ik nodig een representant uit om naast de vrouw te gaan staan. "Jij representeert manipulatie" Ik zie dat de familie niet begrijpt wat ik hier mee bedoel maar ik wil nog niet prijsgeven wat mijn geestesoog heeft gezien. Ik wil eerst testen dmv de representatieve waarneming of het klopt. Beiden vrouwen geven aan, dit klopt, exact dit klopt. De zus, die vanaf de kant toekijkt vraagt me, "wat klopt er dan? wat bedoel je met manipulatie? Ik vertel haar dat sommige vrouwen heel ver gaan om een man te houden. Ook die vrouwen van wie je het nooit verwacht. De zus kijkt mij verschrikt aan, heeft ze mijn broer gekrooit (behekst)? De representant van de vrouw zucht; dit was nooit mijn bedoeling. Ik begrijp gewoon niet dat dit het gevolg was. Ik wilde alleen maar dat hij zich aan mij zou commiten. Ik kon er niet meer tegen, al die andere vrouwen in zijn leven. De representant van de overleden broer zegt; ik wilde wel commiten maar ik kon niet. Ik nodig een representant uit voor de energie die ik vanaf het begin van de opstelling al bij de man voel, niet wetende wie of wat dat is. Tegen de groep zeg ik; mijn kennis is hier niet toereikend maar weet iemand van jullie of er wintis bestaan die niet verbonden mogen zijn met een partner? "Toevallig" weet de man die ik gevraagd heb voor representant van de energie het wel. "Jazeker" dat is de ampuku winti. Als dat de winti is die bij jou hoort dan kan het zijn dat je je niet mag commiten aan een vrouw. Ik vraag hem daar te blijven staan maar nu als de winti van de man. De zus is vreemd genoeg niet verbaast. Ze zegt ik voel in mijn ziel dat dit klopt. Ik kwam mijn "schoonzus" laatst tegen. Van de prachtige vrouw die ze was is niets meer over, ze leek wel dood. Ik beaam het; dat is ze ook. Haar ziel ligt samen met je broer in het graf. Haar hart klopt en ze ademt maar haar ziel weet welke schuld ze draagt. Ik vraag de representant van de vrouw naast haar geliefde op de grond te gaan liggen. Er komt direct rust in het systeem en de 7 jarige jongen die al die tijd bij zijn vader zat staat op. Ik ben hier niet meer nodig. Ik kan nu naar mijn moeder toe en gaan spelen. Wat een opluchting, dat is wat ik graag wilde zien! Ik ben onder de indruk van de "plot twist" en om de bevestiging van wat ik tot in den treuren roep; vrouwen!!! lieve sisters!!!! (jaja ook mannen) aub doe jezelf en je nazaten een groot plezier: stop in godesnaam de liefde van een man in het spirituele af te dwingen. Laat die man zelf kiezen om bij jou te zijn. Hoe kun je slapen en leven met een man die daar alleen is omdat jij hem hebt bewerkt? Laat die man gaan als hij niet (meer) bij jou wil zijn! Je bent een queen en zoveel meer waard dan een man op deze manier te moeten strikken. Waar is je zelfwaarde en zelfrespect? Het is toch veel fijner een man te hebben die alles op alles zet om jou te krijgen, die bij jou wil zijn, die voor jou kiest? Geloof me, ik begrijp je. Ik weet wat het is om zoveel van een man te houden dat je bereid bent om voor hem te moorden maar echt, trust me, er loopt geen enkele man op de wereld rond die het waard is om zo'n hoge prijs te betalen! De familie heeft haar bevestiging, het jongetje staat vrolijk bij zijn moeder. De winti zegt ik ben over gedragen naar de 2e zoon van de man en ondanks er op de overlijdensakte een medische diagnose genoemd wordt, weten wij beter. De intentie van de vrouw was commitment afdwingen maar dit strookte niet met "afspraak" in het systeem van de man. "Uitstappen" was daarom zijn lot. Haar lot is tot haar fysieke dood, levend dood te zijn. Ik zou niet graag in haar schoenen willen staan. "ik weet dat mijn broers lifestyle niet okay was, maar de dood verdiende hij niet" verzucht zijn zus maar toch weet ik, dit is wat voor hem beschreven stond. Ook ik geloof dat, alles is maktub (arabisch voor alles staat beschreven)! 
0 Opmerkingen
 ze is een goede vrouw, ze wast mijn kleren, ze kookt mijn eten en ze zorgt goed voor mijn kinderen. ik hoor een man praten met een grote moederwond. hij voelt een groot gapend gat in zijn ziel en begrijpt niet waarom hij geen vervulling kan vinden in zijn relatie. ik weet niet goed hoe ik het nieuws moet brengen dat hij haar heeft gekozen omdat hij zijn mama zo miste die nooit een rol heeft gespeeld in zijn leven. zij, zij heeft er gewoon een extra kind bij. een groot kind dat geleid en gestuurd moet worden. niet goed met geld kan omgaan, gok ik, omdat dat een van de "symptomen" zijn van de verstoorde relatie met de moeder. ik houd mijn mond omdat ik voel hoe kwetsbaar hij zijn verhaal verteld. zijn relatie is allang uit balans. er is geen partnerschap. het is codependency to the max. ik vermoed dat zij een grote vaderwond heeft. papa heeft haar op de een of andere manier verlaten waardoor ze niets anders kan dan haar partner in een houdgreep houden en ze schuwt geen enkel wapen, zelfs hun kinderen gooit ze daarvoor in de strijd. stel je voor dat hij ook vertrekt. dan moet ze diezelfde pijn weer voelen. ze blijft daarom liever onvervuld in de relatie. alles liever dan de breuk - hoe eenzaam en ongezien ze zich ook voelt. ze tolereert zelfs zijn vreemdgaan. van binnen is ze stuk. geen van beiden communiceert over hun diepe pijn. ik vraag het niet maar sexualiteit moet tussen deze 2 mensen een issue zijn (sex met je moeder is voor de meeste mannen niet echt aantrekkelijk). je laven in moederlijke zorg is heerlijk, zeker als je dat gemist hebt. niemand vraagt je om in je in mannenkracht te gaan staan. je mag bij haar opgroeien zolang je wilt. dat het hem volledig verzwakt kan hij nog niet zien. op fotos zie ik hem naast haar staan als een klein jongetje. zij heeft nooit echt een man gehad.
hij ging vreemd met een bewuste vrouw. een vrouw die connectie had gemaakt met haar vrouwelijkheid en sexualiteit nadat ze ook jaren de rol van mama had gespeeld voor haar man. ze was de persoonlijking van vrouwelijkheid geworden. ze zorgde goed voor zichzelf, liep na jaren weer op hakken, omarmde haar vrouwelijke ronde vormen die ze eerder had gehaat, fohnde haar haren droeg make-up en wiegde haar heupen terwijl ze liep. Geen enkele man zal mij ooit nog breken dacht ze. Hij zag in haar een godin. een vrouw totaal tegenovergesteld van de vrouw thuis die vaak genoeg zichzelf vergat te verzorgen. het is allang over tussen mijn partner en mij vertelt hij haar, en hoewel dat officieel een leugen was was het het in essentie helemaal niet. zij maakte de man in hem wakker. bij haar voelde hij het bloed door zijn aderen stromen. voor haar wilde hij man zijn. haar beschermen, voor haar zorgen. zijn ziel kon eindelijk brullen als de leeuw die hij van binnen is. de chemie tussen en beiden had geen van ze eerder in hun leven ervaren. Hij deelde zijn diepste pijn, zijn grootste verlangens en dingen die zelfs zijn partner niet wist. zij luisterde oordeelloos. zij gaf ruimte aan al zijn gevoelens en emoties. voor het eerst in zijn leven voelde hij gelijkwaardigheid en partnerschap. ik wil hem vertellen dat hij bij zijn huidige partner heeft kunnen opgroeien. dat is een groot cadeau dat ze hem heeft gegeven ten koste van zichzelf. energetisch is hij nu pas volwassen geworden. nu is hij eindelijk man. de natuurlijke beweging is vervolgens om je moeder te verlaten en op eigen benen te gaan staan. hij is er energetisch allang klaar voor. hij heeft alleen nog even tijd nodig om kracht te verzamelen om dat aan haar te vertellen want het laatste dat hij wil is "mama' s" hart breken zoals zijn biologische moeder bij hem heeft gedaan. het is een duivels dilemma maar ik vertrouw erop dat hij binnenkort de stap gaat zetten als hij beseft hoe toxisch hun dynamiek is en hoe ze elkaar beschadigen door bij elkaar te blijven. de beslissing daadwerkelijk nemen zal zijn initiatie tot zijn mannelijkheid zijn.  Ik heb veel geleerd tijdens de opleiding tot opsteller van mijn leraar Indra Torsten Preiss. Inmiddels heb ik mijn eigen manier van opstellen ontwikkeld maar zijn doorgegeven kennis draag ik nog steeds met mij mee. Hij leerde ons dat je als opsteller kennis dient te hebben van de roots van de cliënt wiens systeem je opstelt. Het collectief van een Afrikaan kijkt namelijk heel anders naar een man met 4 echtgenotes dan hoe het collectief van een Europeaan kijkt naar een man die 4 partners heeft. Het familiecollectief blijft hoe dan ook verbonden met zijn roots al leeft men al generaties in een ander land. Hoe geïntegreerd je ook bent, zelfs als je een andere religie hebt aangenomen, is dit niet te verloochenen. Zo werkt het dus ook in het collectief van de talloze culturen die geëmigreerd zijn naar Nederland. Er is een verschil tussen Marokkanen en Turken ondanks zij dezelfde religie belijden. Er is een verschil tussen Surinamers en Antillianen ondanks ze beiden afkomstig zijn uit een door Nederland gekolonialiseerd land. Het lot heeft ervoor gezorgd dat ik regelmatig door clienten met een migratie achtergrond gevraagd wordt om een opstelling te begeleiden. Dit vraagt van mij kennis van de geschiedenis van het land van herkomst, de cultuur, religie, bijgeloof en omgangsvormen. Met een Marokkaanse man zal ik bijvoorbeeld minder oog contact mee maken, bij een Surinamer zal ik mijn vraagstelling niet te direct maken. Bij beide afkomsten rust er namelijk een taboe op het delen van "de vuile was" . Een beeldschone Surinaamse komt bij mij met een cultureel vraagstuk. Ze heeft mij vaker aan het werk gezien en haar vriendin heeft haar aangespoord om een opstelling te doen; ik ga niet meer naar een bonoe man/vrouw (natuurgenezeres) ik laat het eerst bij Avital opstellen. Dan weet ik zeker dat het zuiver is en het tot op de bodem uitgezocht wordt, zegt deze. Ik ben even stil door dit grote compliment maar voel tegelijk ineens een grote druk. Mijn (Surinaamse) vrienden noemen mij vaak grappendewijs heks of bonoevrouw. In de Surinaamse cultuur bestaat nog steeds een taboe op de natuurreligie die met de tot slaaf gemaakten uit Afrika is meegekomen. Onder het juk van het christendom is de winti religie bestempeld als afgoderij. De angst zit bij veel mensen nog diep geworteld. Immers een bonoeman/vrouw is een ziener(es)en heeft de macht je te kunnen beheksen met het gevolg dat je iedere vorm van zelfbeschikking verliest. Ik ben geen aanhanger van de winti religie noch maak ik gebruik van de rituelen. Het behoort niet tot mijn collectief echter heb ik wel degelijk kennis ervan. Dat ben ik aan mijn Surinaamse cliënten verschuldigd als ik hen op alle lagen ten dienste wil zijn. De koosnaam heb ik gekregen vanwege mijn vlijmscherpe intuïtie en mensen kennis. We lachen er regelmatig om. De enige van wie ik het niet kan hebben is van de man die mijn hart bezit. God verhoedde namelijk dat hij denkt dat ik iets gedaan heb om zijn vrije wil te manipuleren. Energie (waar in veel natuurreligies gebruik van gemaakt wordt) is in essentie altijd neutraal. De intentie van de gebruiker is van groot belang. Je kunt er hele goede dingen en ook hele slechte dingen mee bewerkstelligen. Helaas is er in de overleveringen veel informatie verloren gegaan met alle gevolgen van dien. Gelukkig is men tegenwoordig actief bezig dit in ere te herstellen. De cliënte vertelt; ik heb als jong volwassene een zeer verantwoordelijke taak in de familie toebedeeld gekregen. Een familie lid heeft in een droom doorgekregen dat ik de poortwachter van de familie ben. Dat betekent dat ik een erfstuk, een heilige tafel, in bewaring heb gekregen. De hoeder van de tafel is verantwoordelijk voor het onderhouden van de spirituele rituelen die nodig zijn om onze familie voorspoed en zegen te brengen. Sinds ik echter de tafel in bezit heb wordt ik eerder achtervolgd door rampspoed dan zegen. Eigenlijk heb ik de tafel nooit gewild maar bedanken voor de eer is not done. Ik vraag haar iemand op te stellen voor haarzelf, Anana (God) en haar Konfo's (mannelijke en vrouwelijke helpers/begeleiders - wellicht te vergelijken met wat in monotheïstische religies als engelen benoemd worden). Ook de tafra (tafel) en de familieziel krijgen een plek in de opstelling. De representant van de cliënte wil weg rennen en voelt zich niet gesteund, niet door de helpers, niet door Anana, niet door de familie. Dit is merkwaardig. Cliënte is bijna volledig afgesloten van haar begeleiders. Een van ze klaagt dat ze niet in staat is "haar werk" te doen. Ik vraag de cliënte "symbolisch" de helper een offer (fruit en water) aan te bieden. Dit zorgt helaas niet voor verbetering. Een "symbolische" wasi helpt ook niet. Ik krijg een ingeving om met een groot mes energetische koorden los te snijden. Dit is een gouden greep blijkt. De representant van de cliënte reageert direct. Ze blaast zichzelf op, kruist haar armen, beweegt haar schouders op en neer en maakt een zwaar uhh uhh geluid. In een fractie van een seconde besef ik, een winti openbaart zich. Terwijl ik lichtjes de schouderbeweging spiegel en ik dichterbij kom maak ik energetisch contact; welkom, dank je wel voor je komst, ik heb je gezien. Als ik voel dat het akkoord is omhels ik de representant en komt ze vrijwel direct terug naar het hier en nu. Oh mijn god verzucht ze. Dit heeft zeker 150 jaar ons familiesysteem geblokkeerd. Ergens is er iets aangehecht wat niet bij ons hoort en het is nu eindelijk afgesneden. Nu sta ik in mijn kracht en ga ik mijn leven oppakken. Die tafel ga ik naar mijn oma brengen. Ik weet het nu zeker, die hoort niet bij mij. Alle representanten ontspannen. Het voelt klaar. Opgelost. De liefde in het familiesysteem stroomt weer. De (Surinaamse) representant voor de cliënte heeft vandaag haar vuurdoop gehad. Ze huilt van ontroering. Dit wil ik ook voor mijzelf zegt ze. Ik weet niet wie ik als eerste ga bellen om te vertellen hoe bijzonder jouw opstellingen zijn. Ik kijk even opzij naar mijn vriendin. Zo zegt deze, er is geen twijfel over mogelijk, je bent vanaf nu een echte bonoevrouw! Hoe kwam je er bij op om die winti te omhelzen? Ik antwoord dat ik als opsteller mij verbind met het collectief van mijn cliënt en ik geleid wordt door een macht die hoger is dan ikzelf. Ik kies ervoor om die de Allerhoogste te noemen. Als ik niet aan het werk was geweest was ik wellicht hard weg gerend. Na afloop heb ik nog een mooi gesprek met 2 islamitische deelnemers. Ze waren een beetje bang omdat ze dachten dat er djinns (demonen) opgesteld zouden worden. Dit was niet het geval. Beiden waren onder de indruk van de opstelling. Ze hadden zich geen moment onveilig gevoeld, zelfs niet toen ik out of the blue met een mes kwam aanlopen (never a dull moment) De deelneemster vertelde dat in Marokko negatieve energie ook met een kapmes van je af gesneden wordt. Het Afrikaanse continent zal vast de gemeenschappelijke deler zijn en misschien zit daarom al deze kennis toch gewoon ook in mijn collectief, in mijn DNA. Wie zal het zeggen.....de mens Avital is na vertrek van alle deelnemers nog onder de indruk. Na het fysiek en energetisch schoonmaken van mijzelf en de ruimte app mijn vriendin.... ejjjj sisa, wtf just happend? Ze appt terug; dus al die tijd had die liefde van je gewoon gelijk. In gedachten hoor ik haar keihard lachen....... Ze kent mij lang en goed genoeg om te weten dat ik na deze opmerking not amused ben. Natuurlijk moet ik er wel om lachen. We sluiten samen de dag af in grote dankbaarheid en ik bedenk mij weer, wat hou ik toch van mijn job. Ik zou het echter wel fijn vinden om in plaats van bonoevrouw, systemisch opsteller genoemd te worden want dat is wat ik doe!  Ik zal een jaar of 11 geweest zijn. ik keek met mijn ouders naar een film over slavernij.
Tijdens de scene waar de tot slaaf gemaakten als vee verscheept werden brak ik. Ik begon onophoudelijk en hartstochtelijk te huilen. Mijn moeder stoïcijns en mijn vader die in lichte paniek begon te lachen. Beiden niet in staat hun dochter met haar intense emoties te begeleiden. Zo jong als ik was besefte ik dat dit niet een normale huilbui was. De snikken kwamen uit het diepste van mijn ziel. 38 jaar later sta ik op mijn werkplek. De helft van de aanwezigen zijn nazaten van tot slaaf gemaakten. Ze kijken verwachtingsvol naar wat ik ga doen. Hoewel ik dit in mijn carrière al meermaals heb gedaan voel ik de weerstand in mijn lijf. Ik weet dat de interventie die als volgende stap in mij opkomt uiteindelijk zal leiden tot heling maar de weg ernaar toe voelt als een ritje door de hel. Het maakt mij weer pijnlijk bewust van mijn rol als semi witte vrouw. Ik vraag mijn Afrikaanse voorouders mij bij te staan zodat de deelnemers verbinding kunnen maken met onze gezamenlijke afkomst uit het continent. De interventie die ik ga doen is uitermate confronterend en zou absoluut als ongepast kunnen worden ervaren. Zeker als deze interventie gedaan wordt door iemand met een witte huidskleur. Ik hoor iemands adem stokken en zie de eerste tranen al rollen als ik de plastic ketenen uit hun schuilplek pak. Ik dank de allerhoogste dat de representant voor het instituut slavernij (een witte man) en die voor de cliënt (een zwarte vrouw) beiden zeer ervaren representanten zijn die ik al heel wat jaren tot mijn vaste crew mag rekenen. Desalniettemin voel ik haar vertwijfeling als ik de ketenen om haar pols schuif en de andere kant laat vasthouden door het instituut slavernij. Het huilen om ons heen wordt luider terwijl er tegelijkertijd een soort serene rust over de groep heen valt. De zwarte vrouw die opgesteld staat als continent Afrika en mijn bloedeigen dubbelbloed dochter opgesteld als de voorouders, nog ongeschonden, nakomelingen van koningen en koninginnen huilen hartstochtelijk bij de aanblik van de gevolgen van slavernij die heden ten dagen nog steeds een grote rol spelen in de zwarte community. De fysieke ketenen zijn af maar de energetische ketenen zijn oh zo pijnlijk nog aanwezig. De cliënt, een zwarte man met de meest prachtige dreads wil weten waarom zijn bedrijf nog niet het succes heeft dat je zou verwachten bij het product dat hij met passie maakt en verkoopt. Hij aanschouwt en begrijpt. Hij vertelt over de afwijzingen die hij als 8 jarig jongetje krijgt vanwege zijn huidskleur. hoe ze hem n....r noemen. Ook dat woord herhaal ik, tenen krommend, maar ik herhaal het. De pijn aan kijken, er doorheen in plaats van er omheen. Het trauma was te groot voor het kleine mannetje waardoor delen van zijn ziel afgesplitst zijn en opgevuld met overlevingsmechanismes zoals koppigheid, rigiditeit die zijn hele lijf vastzet en het onderdrukken van zijn woede. De witte mens niet in de kaart willen spelen en het vooroordeel van boze zwarte man krampachtig willen ontkrachten ondanks hij alle reden heeft om woedend te zijn. Voorzichtig roepen we de zielsdelen terug. Pas wanneer hij deze weer aanneemt is het mogelijk om zelf zijn ketenen af te doen. Zijn bedrijf is blij met deze ontwikkeling. Hij hoopte 5.000 artikelen per maand te verkopen, de representant van het bedrijf antwoord; 10.000 gaat ook lukken hoor. We eindigen de opstelling schouder aan schouder in een kring, niet verdeeld door kleur, religie, cultuur of afkomst maar verbonden door het leven. We laten samen al het zware van de opstelling los. Aan het einde van de dag omarmt hij mij. "Ik ben actief in mijn community waar ik veel met zwarte mannen praat. Na vandaag begrijp ik dat we met praten niet verder gaan komen. Ik ga je introduceren, je gaat een rol spelen in het leven van een heleboel zwarte mannen. daar ga ik voor zorgen". mijn vriendin staat er naast en lacht; "Avital, de zwarte mannen fluisteraar" zegt ze. Ik denk op dat moment aan de kleine Avital, 11 jaar jong, die bij haar ouders op de bank een grote compassie voelde voor de collectieve pijn van de tot slaaf gemaakten. Het zaadje dat het lot in haar geplant had is toen gaan ontspruiten en inmiddels gegroeid tot hetgeen ik nu mag betekenen voor een ander. Ik ben dankbaar!  Het is een man waar je niet omheen kunt. je kent ze wel, van die mensen die nooit onopgemerkt een kamer binnen kunnen lopen, alsof het licht aangaat. Niet iedereen kan dat appreciëren. Ze zouden hem als "to much" kunnen bestempelen. Ik moet een beetje lachen om al het kabaal dat hij maakt. ik herken de vurige energie van mijzelf in hem. Overduidelijk vindt hij appearance belangrijk. Hij zorgt goed voor zichzelf.
We praten over zijn ambities; zijn bedrijf naar de top brengen. Ik voel zijn passie door mijn lijf sidderen met daaronder zijn blokkade. Ik zou ik niet zijn als daar mijn nieuwsgierigheid naar uit gaat. Mijn handen jeuken maar helaas, vandaag is hij gekomen als representant. Ik mag nog niet met hem aan het werk. Ik zie gedurende dag dat hij moet wennen aan de intensiteit van het werk. "pffff" verzucht hij, " ik heb nog nooit zo vaak en zo lang in mensen hun ogen gekeken". Ik kan alleen maar glimlachen want ik weet dat ik hem terug ga zien. Een aantal maanden later belt hij op; "ik was benieuwd hoe het met mijn favoriete hokus pokus vrouw is". Yess!!! denk ik, daar is hij. Hij geeft aan dat hij het giga druk heeft met het opbouwen van zijn bedrijf. Dat zo'n hele dag in ogen staren nu echt niet mogelijk is en of ik daarom naar zijn kantoor ergens in de buurt van Rotterdam kan komen, all expences paid. Nou gaat mijn voorkeur uit naar het werken met representanten maar als deze therapeut wordt gebeld door een een zwarte god, tja dan ga ik, ik heb nou eenmaal een zwak voor dit type man. De uitzondering is gemaakt. Ik word ontvangen als een long lost friend. Word voorgesteld aan klanten en werknemers. Of ik wil eten of drinken? Een van de stagiaires vraagt; bent u de nieuwe vriendin van de baas? ehhhhmmmm nou nee? Binnen no time verstomd het rumoer en is de vergaderruimte voor ons alleen. Hij kijkt naar me op een manier waarvan mijn hart even overslaat. Het lijkt bijna een scene uit fifty shades of grey. Oh god denk ik, focus Avital! We gaan zitten en ik doe wat ik altijd doe, vertel eens; wat wil je vandaag onderzoeken? Hij brandt direct los en zegt; ik wil naar de top, hoe dan ook, ik wil iets neerzetten in de wereld. Voor mensen zoals ik, die leven in een witte wereld. Bruggenbouwer zijn. Ik merk echter dat ik focus mis. Ik wil iedereen te vriend houden. Ik hou niet van confrontaties dus laat ik zakelijk maar ook prive dingen te lang doorsudderen. Daarnaast merk ik dat het door mijn kleur moeilijker is de gevestigde orde binnen te komen terwijl mijn eigen groep mij niet serieus genoeg neemt omdat ik bij hen moeite heb om zakelijk te zijn ," misschien wel bang om uit de groep gezet te worden,. Hij heeft overduidelijk lang nagedacht over wat hij wilde opstellen. Hij heeft het zo vaak in zijn hoofd geformuleerd waardoor het in een vloeiende zin van zijn tong af rolt. Ik voel trots, another black king in the making; ik herken in hem de struggels van mijn vader: met een migratieachtergrond je plek vinden in een nieuw land is een grote uitdaging. Zijn verhaal vertelt hij zonder enige emotie en hij kijkt mij verwachtingsvol en ietwat sceptisch aan. Ik voel direct dat als ik hem zelf op plekken in zijn systeem laat staan hij niet uit zijn hoofd zal gaan. Shit denk ik, nu moet ik zelf gaan representeren, waarom dacht ik dat het een goed idee was om 8 cm hakken aan te trekken? ik vraag hem een a4 neer te leggen voor Suriname, zijn geboorteland dat hij onaangekondigd van de een op andere dag moest verlaten. Ik ga zelf op zijn plek staan en ik word direct overvallen door een groot verdriet. Alsof iemand mijn borstkas uit elkaar scheurt. Ik kan niets anders dan op mijn knieën te gaan zitten en mij klein te maken. Ik excuseer mij omdat ik echt niet zo kan blijven zitten en daarom mijn hakken uit moet doen. In mijn hoofd woedt er een storm, hoezo zit ik zo in de emotie? Bedrijfsopstellingen zijn doorgaans niet zo diep?! En oh mijn god, ik zit hier op de grond met mijn schoenen uit in een vergaderruimte van een kantoorgebouw met de directeur van het bedrijf die mij met grote ogen van boven naar onder bekijkt. Zover voor professionaliteit Avital. Ik praat met mijzelf: alles dat hier gebeurd moet zo zijn. Hij is op de juiste plek met de juiste therapeut en jij bent op de juiste plek met de juiste cliënt. Dat geeft lucht en rust, ook bij hem lijkt het wel. Ik duik in de feiten van zijn familiegeschiedenis. Zoek de stroming van liefde in het systeem zodat de cliënt innerlijk volwassen kan worden en in zijn eigen leven kan stappen en dus ook kan gaan staan in zijn bedrijf. Ik vraag hem om zelf in de opstelling te stappen en Suriname te voelen. "Ga maar op de plek van Suriname staan en voel hoe welkom je daar bent, zelfs nu je hier woont en je Nederland met jouw kennis en kunde verrijkt". Hij gaat staan en ik leun als representant van hemzelf tegen hem aan. Mijn rug tegen zijn gespierde borst. Het voelt geen moment ongemakkelijk. Ik ben hard aan het werk. Wanneer de wond daar geheeld voelt stap ik weg. Ik bedenk me dat het soms jammer is dat ik beroepsgeheim heb want wat zou ik kunnen gieren van het lachen als ik mijn vriendinnen zou kunnen laten zien met welke aantrekkelijke man ik zo close gestaan heb. Vanaf dat punt verandert de opstelling in een reguliere bedrijfsopstelling. Met een tijdlijn kijken we naar wat nodig is voor hem om zijn focus te vinden en hoe hij een specifieke medewerker kan vertellen dat hij niet langer van zijn diensten gebruik zal maken. Ik vraag de cliënt de representant (ik) van deze man te bedanken voor alles wat hij gedaan heeft en vraag de cliënt vervolgens om hem letterlijk naar buiten te brengen (deur van de vergaderkamer open en dicht) Het bedrijf en de cliënt ontspannen onmiddellijk. Daarna laat ik hem verbinden met zijn opdrachtgevers. Ik vraag hem tegen ze te zeggen: ik heb niet jullie kleur maar spreek wel degelijk jullie taal. Hij is welkom en durft er in te stappen als hij ziet dat Suriname hem zegen geeft. De loyaliteit en vaak ook schuldgevoel is aanwezig bij mensen zoals hij en ik die niet in ons geboorteland leven. Hellinger, de grondlegger van het opstellingenwerk zegt dat we daardoor altijd iets van onze kracht inleveren. Op zijn gezicht verschijnt een grote lach, een prachtig wit gebit verschijnt. "Ik weet niet wat je gedaan hebt en het is nog steeds hokus pokus voor me maar ik voel het, de weg is vrij! Zo beëindigen we na 2 uur de opstelling. We nemen afscheid en ik vraag hem, laat je nog eens wat van je horen? Gisteren ontving ik een telefoontje: Luister, ik heb die werknemer na een week laten gaan, ben bewuster mijn tijd gaan indelen en toxische verbindingen houd ik niet langer in stand. Mijn omzet is ondanks Corona nog nooit zo hoog geweest. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dat iets met de opstelling te maken heeft. Wat denk jij? Ik antwoord: Ik krijg al 10 jaar dit soort telefoontjes na een opstelling dus ik weet het inmiddels zeker! Wellicht dat ik hem nooit meer zal zien maar hij heeft er in ieder geval een "cheerleader for life" bij. Ik gun iedereen zijn succes maar als iemand het met een migratie achtergrond het "maakt" juich ik een klein beetje harder. The struggle is real peeps!  Hij struggelt al een tijd om de eindjes aan elkaar te knopen. Hij werkt soms wel 50 uur per week en zelfs tijdens de feestdagen kan hij niet thuis zijn bij zijn kinderen. Alles voor dat beetje extra. De rekeningen stapelen op, schulden worden meer en meer. Aan zijn intellect kan het niet liggen want hij heeft overduidelijk een neus voor alternatieven die geld kunnen laten groeien. Ik zie hem zo'n 6 keer per jaar. Hij vindt zijn gezondheid belangrijk dus is hij client van HealthAffair. Omdat de mens een holistisch wezen is er nooit een duidelijke protocol dat ik volg in de consulten. De ene keer kijken we naar nutrienten tekorten de andere keer wat er systemisch/emotioneel speelt. Het tekort aan geld drukt op hem en ik merk dat naarmate de maanden voorbij gaan zijn gemoed wat zwaarder wordt. Niet gek natuurlijk als je steeds aan het overleven bent. Ik besluit de ingeving die ik krijg te volgen. Ik moet even zoeken maar ik herinner mij vanuit de NAET opleiding dat je ook emotionele allergieen kunt hebben. Er zijn honderden (on) bewuste belemmerende overtuigingen op geld die flink wat roet in het eten kunnen gooien in je leven. Met de biosensor test ik in sneltreinvaart alle mogelijke belemmerende overtuigingen. Er komen er 6 uit die sterk testen. Deze schrijf ik op a4tjes die als bodemankers fungeren. 2 belemmerende overtuigingen komen van vaderskant. Door middel van het uitspreken van helende zinnen geeft hij deze terug aan zijn vader. 1 belemmerende overtuiging komt uit ons hollandse calvinistisch collectief: je moet hard werken voor je geld! "In het zweet uws aanschijns". Het zijn oude overtuigingen die niet meer passen bij het hier en nu. Hij vraagt het collectief of hij er uit mag stappen en het anders mag doen. Dat mag! Luid en duidelijk. De 3 andere belemmerende overtuigingen zijn geworteld in de client zelf. Het verhaal dat hij zichzelf heeft verteld na een ongelukkige opmerking van een leerkracht en nav zijn angst hetzelfde te worden als zijn vader, een man die genoeg geld had maar er niet altijd kosher mee omging. 1,5 uur later zijn alle belemmerende overtuigingen uit de opstelling. Wat overblijft is het geld dat nu vrijelijk kan stromen. Het wachten is nu op de manifestatie daarvan in zijn leven. Ik heb vertrouwen, duimen jullie voor hem mee?!
Wil jij ook jouw relatie met geld onderzoeken? Voel je welkom bij een van de workshops! #systemischopstellingenwerk #familieopstellingen #geldopstellingen  Een prachtige vrouw komt de workshopruimte binnen gelopen. Ze is wat ouder dan ik maar haar energie voelt zo familiair. Ik ben daarom direct benieuwd naar de vraag die ze wil onderzoeken. Ze is doorverwezen door een goede vriend die haar op het hart had gedrukt: een opstelling gaat jou echt verder helpen, je moet naar Avital! Ik moet mijn nieuwsgierigheid nog even beteugelen. Ze heeft geen ervaring en ze is "nieuw" in "al dit spirituele gedoe". Een paar jaar geleden was ze er wars van en volstond het "doe maar gewoon" motto in haar leven. De eerste opstelling is daarom ook van iemand die voor de derde keer bij mij een vraagstuk komt onderzoeken. Na de korte pauze is ze aan de beurt. Ze begint aarzelend; ik kan toch alles hier vrij vertellen?
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en uit dit huwelijk zijn een aantal kinderen geboren. Ze zegt dat ze niet meer weet hoe ze verder moet in de relatie. Ze houdt van deze man maar het lijkt dat hoe meer ze probeert hun huwelijk "goed" te krijgen hoe meer hij innerlijk "vertrekt". Het gaat steeds meer wringen en het gevoel om te scheiden wordt, naarmate de jaren vorderen, steeds sterker. Niet dat dat is wat ze wil maar ze weet dat als ze echt voor haar eigen geluk zou gaan ze niet kan blijven. Dit gevoel wisselt af met hoop voor de toekomst, hoop voor hun liefde. Hoop dat hij eindelijk gaat veranderen en effort gaat steken in hun verbinding. Ik moet een paar keer slikken tijdens het voorgesprek. Dit is exact mijn verhaal! Wat de groep dan nog niet weet is dat ik net 2 dagen voor de workshop de handtekening onder mijn echtscheiding heb gezet. Met de pen in de hand nog steeds hopende dat mijn nu ex-man "het licht zou zien". Ik weet dus zo ontzettend goed hoe ze zich voelt, 5 jaar lang (zo niet langer) heb ik dezelfde beweging als zij gemaakt. Uit ervaring weet ik hoeveel energie dat kost. Uit ervaring weet ik ook dat je de ander niet kunt veranderen of helpen zolang de ander zelf die noodzaak niet voelt. Je ziet je wereld om je heen kapot gaan, je vecht met alle macht en er is niets dat jij kunt doen om die wereld te redden. De eerste jaren steek je wellicht nog je kop in het zand maar op een gegeven moment volstaat dat overlevingsmechanisme niet meer. Even twijfel ik of ik wel de juiste opsteller voor haar ben, het komt zo dichtbij maar ik bedenk mij, ze is hier niet voor niets. We beginnen de opstelling en vrijwel direct wordt daar een grote gapende wond zichtbaar die bij haar overduidelijk in een hechtingsstoornis heeft geresulteerd. Ze is in de relatie aan de kant van de verlatingsangstige gaan zitten en heeft door het gebrek aan verbinding met haar eigen moeder innerlijk besloten om het beter te gaan doen in haar rol als moeder. De representanten die uitgekozen zijn voor haar volwassen kinderen geven allen aan dat ze volledig verstikt worden door haar zorg en liefde. Ook dit is mijn verhaal. Meer en meer raak ik verbaasd over de raakvlakken. Haar man, de vader van de kinderen staat afzijdig. "Ik hoor hier niet bij". De representant van de vader geeft aan dat toen het eerste kind geboren werd hij zich buiten gesloten voelde. "Het was zij en de kinderen en toen heb ik mijn hart op slot gedaan". In het opstellingenwerk leren we dat in het spel van de liefde partners elkaar waard zijn. We weten dat Iemand met een hechtingsstoornis vaak een partner aantrekt met dezelfde verwonding. Collega Hannah Cuppen noemt dat in haar gelijknamige boek zeer treffend Liefdesbang. Heb je verlatingsangst trek je meestal een partner met bindingsangst aan. De een claimend de ander vermijdend. Een dans tussen twee mensen die alleen maar verliezers kent. Bewust worden van deze dynamiek is de eerste stap. Met jezelf aan het werk gaan de tweede. Meestal zijn deze dynamieken ook nog eens doorgegeven van generatie op generatie. Dit kun je met een opstelling onderzoeken en met kleine interventies kan de weg naar heling ingezet worden. De vrouw is na een mooie opstelling met goede moed en een boekentip naar huis vertrokken. Ik hoop dat ze naar haar aandeel kan kijken en haar man kan enthousiasmeren naar zijn aandeel te kijken. Ik ben er van overtuigd dat ze er dan samen uit zullen komen. Iets wat ik voor mijn huwelijk ook had gewenst maar helaas niet gelukt is. De lessen die ik hier geleerd heb kan ik nu weer doorgeven aan anderen. Dat is de gift in dit drama. Als jij tegen zaken aanloopt in jouw relatie voel je dan welkom om deze samen met mij te komen onderzoeken. Ik beloof je dat je aan het einde van de dag als een ander persoon de deur uitgaat dan dat je binnen bent gekomen. #systemischopstellingenwerk #familieopstellingen #relatieopstellingen #traumaopstellingen #liefde #relaties #hechtingstheorie #bindingsangst #verlatingsangst #liefdesbang  Ik zeg altijd; je kunt werkelijk alles opstellen en vergeet dan wel eens dat "alles" een heel ruim begrip is. Ik kreeg een telefoontje van een deelneemster uit een van de workshops; mijn man en ik hebben na vele jaren huwelijk nog steeds last van mijn man's ex. Het was een vechtscheiding en ze kan het niet laten om na zoveel jaar nog steeds gif onze kant op te sturen. Het moet stoppen want we trekken het niet meer. Kan een opstelling helpen?!
Een opstelling kan in zo'n geval wel degelijk helpen. Als 2 mensen zich verbinden geven ze, volgens sjamanistische leringen, 1 of meerdere zielsdelen aan elkaar in "bewaring". Het is een uiting van vertrouwen, liefde en hechting. Als dit stel samen kinderen krijgt komen 2 zielsdelen samen. In dit deel zullen ze altijd verbonden zijn, ook als de relatie ophoudt te bestaan. Gaat het stel in liefde uit elkaar dan trekken de zielsdelen die we in bewaring hebben gegeven aan de ander zich terug. Dit energetische proces kan om verschillende redenen stagneren. Ik zie dit regelmatig na een vechtscheiding. Ga je daarna een nieuwe relatie aan hangt er altijd een stukje energie van "de ander" in de lucht. In extreme gevallen zorgt "de ander" dat hij/zij niet echt losbreekt en blijft ook fysiek een vaak negatieve rol spelen. De nieuwe relatie kan daardoor niet volledig opbloeien, deze is niet volledig vrij. Een opstelling kan heel snel duidelijk maken of hier sprake van is. In een mooi en vaak ontroerend ritueel moedigen we de zielsdelen aan om terug te gaan naar zijn/haar oorspronkelijke bron. Beide ex partners zijn hierna vrij om zich volledig op het eigen leven te richten en het deel te eren (indien ze kinderen samen hebben) dat ze samen verbindt. Is het begrip "alles" voor jou onduidelijk en ben je onzeker of jouw thema wel opgesteld kan worden? Bel vrijblijvend 0206194051 of mail [email protected] (vaak sneller) dan even!  Mijn grootvader met zijn eerste vrouw. Vandaag wil ik haar eren. Samen kregen zij een zoon en een dochter. De zoon, kwam als kleutertje door een noodlottig ongeval om het leven. Mijn grootvader, naar het verhaal gaat, was getuige van de dood van zijn kind op de dag dat hij en zijn vrouw hun trouwdag vierden. Het huwelijk heeft het niet gered en ik vermoed dat dit trauma daar mede de oorzaak van is. Mijn grootvader is nooit meer hersteld van dit drama. Hij vertrok mijn zijn nieuwe gezin vanuit Marokko naar israel en liet haar en hun dochter achter. vader en dochter hebben elkaar nooit meer gezien. Een aantal jaar geleden heb ik contact gehad met haar, de oudere halfzus van mijn vader. Toen ze trouwde is ze naar amerika verhuist en haar moeder vestigde zich daar ook. inmiddels slijt ze haar dagen in het beloofde land Israel. Haar pijn, het gemis van haar vader en alle verdriet en boosheid die daar op zit grijpt mij keer op keer weer aan als ik aan haar denk. Hoewel ik niet met haar ben opgegroeid, noch kennis van haar bestaan had neem ik haar als mijn tante. We delen hetzelfde dna. Haar lot en dat van haar broer en moeder verdient het om gezien, gehoord en doorvoeld te worden. Weggestopt omdat de pijn te groot was. Niet beseffend dat daardoor het lot nog zwaarder werd om te dragen. Ook voor de generaties die daarna kwamen en komen. Kinderen die niet op hun eigen plek konden staan omdat er 2 niet werden meegeteld. Deze prachtige vrouw, wiens naam ik niet ken, heeft plaats gemaakt voor mijn oma, zodat mijn vader het levenslicht kon zien en hij het kon doorgeven aan mij. Hoewel wij, voor zover ik weet, niet genetisch verbonden zijn weet ik dat ze tot ons familiesysteem behoort. Wat de generatie voor mij niet kon doen doe ik nu; ik ontvang haar met open armen en buig ik diep voor haar zware lot. Omdat zij heeft plaats gemaakt ben ik. Zij en haar 2 kinderen en alles wat daarna is gekomen en zal komen horen erbij. ❤
Wie is er in jouw systeem niet meegeteld?  Je kunt niet voorstellen wat ik in mijn leven allemaal voor therapieën heb gedaan en hoeveel workshops en opleidingen ik heb gevolgd. Mensen zijn dan ook onder de indruk van mij cv. Wat de meeste mensen echter niet weten is dat ik niet ben begonnen met studeren vanuit een professionele interesse. Als kind van getraumatiseerde ouders, met de nodige eigen doorgemaakte trauma's, was ik naarstig op zoek naar heling. Toen mijn man en ik in 2001 een derde dochter kreeg met een ernstige aandoening waar geen medicijn voor bestond werd er een soort oergevoel in mij wakker. Als een waanzinnige begon ik supplementen te slikken. Mijn eigen klachten (die ik daarvoor altijd stug had genegeerd) verbeterden aanzienlijk maar het meeste effect had het op mijn dochter die alle nutriënten binnen kreeg via de borstvoeding. In 2002 begon ik te studeren en ik ben nooit meer gestopt. Er is nog zoveel waar we geen weet van hebben! Mijn dochter ging in tegenstelling tot wat de artsen hadden voorspeld zelfstandig rollen, zitten en uiteindelijk zelfs lopen! In 2009 opende ik mijn praktijk voor Natuurgeneeskunde, Therapie en Coaching. Cliënten waren positief, boekten vooruitgang en gingen van jaren in de ziektewet naar een betaalde baan. Helaas waren er ook mindere succesvolle verhalen. Cliënten zagen verbetering en knalden dan even hard weer naar beneden. Door emotioneel evenwicht en EFT leerde ik dat bij deze cliënten maar al te vaak het onderbewustzijn saboteert op volledig genezen. Ergens was er dus blijkbaar onbewust een gegronde reden voor deze cliënten om niet gezond te worden. Met ziel en zaligheid dook ik ook hierin, las alles wat los en vast zat en beklopte mijn meridianen terwijl ik tegelijkertijd positieve affirmaties uitsprak. Wat heeft deze kennis mij en mijn cliënten ontzettend veel gebracht! En toch, toch bleef de schoen vooral bij mijzelf en in mijn relatie wringen. Ik hield zielsveel van mijn partner maar iedere keer weer op het moment dat we samensmolten verbrak hij de verbinding. Als een hoog sensitief persoon voelde ik dat in iedere vezel van mijn lichaam. God wat deed dat zeer. De man met wie ik de rest van mijn leven wilde delen wees mij iedere keer af. Ik besloot uiteindelijk te gaan scheiden. Ik was er van overtuigd dat het aan mijn trauma's lag dat dit keer op keer gebeurde. Ik vertelde het universum dat ik dringend een oplossing nodig had want ik wilde helemaal niet weg bij mijn man. Het antwoord kwam in de vorm van het boek Gezonde Verhoudingen van Indra Torsten Preiss. Als ik ergens in mijn leven een aha erlebnis heb gehad dan was dat bij dit boek. Indra organiseerde eens in het kwartaal een workshop en ik meldde mij zonder na te denken aan. Uiteraard had ik het erover met mijn man en toen ik kort van te voren koud water vrees kreeg vroeg ik hem of hij mee wilde om mij te ondersteunen. Die dag heeft een shift in onze relatie gebracht. De opstelling startte met het thema dat ik inbracht maar werd al snel een opstelling voor mijn man. Doordat hij prematuur geboren is heeft hij lang in een couveuse gelegen. Van kangeroeen hadden ze in die tijd nog niet gehoord. Daarnaast heeft hij toen hij 9 maanden oud was wegens ernstige ziekte in het ziekenhuis gelegen en heeft zich dus nooit aan zijn moeder kunnen hechten. Als dan je vrouw heel dichtbij komt kun je niets anders doen dan haar af te stoten. In ieder geval voordat zij jou in de af stoot en je dezelfde pijn moet voelen die je met geboorte ervaren hebt. Een baby begrijpt nl niet dat het verblijf in de couveuse is om zijn leven te redden. De onbewuste herinnering aan het trauma werd constant getriggerd in ons samenzijn. Het helder krijgen van wat er daadwerkelijk speelde en en de "interventie" die in de opstelling gedaan werd was ronduit magisch. Toen er vrij snel na de opstelling verandering kwam in mijn mans gedrag wist ik, dit ga ik ook doen! Ik bleef Indra volgen, was trouw iedere keer aanwezig als representant (stand in) en nam een leger aan cliënten en familieleden mee om een opstelling te doen. Een aantal jaren later had ik mijn diploma op zak. Tot op heden ben ik groot fan van deze methode en mag ik maandelijks anderen helpen in hun zoektocht naar genezing, heling, rust en voorspoed. Ik weet uit eigen ervaring dat het leven niet altijd over rozen gaat. Sterker nog, sommigen mensen hebben een zwaarder lot dan anderen. Het loslaten van een zware last heeft effect op iemands uitstraling, niets maakt mij dan ook gelukkiger dan het gezicht van een cliënt aan het einde van zijn/haar opstelling. Ik ben iedere dag dankbaar dat ik anderen met deze methode mag verder helpen. Help jij mij door dit bericht te delen zodat ik zoveel mogelijk mensen kan bereiken?! Mijn dank is groot! Bel of mail gerust als je vragen hebt!
|
Blogs
Mijn naam is Avital Elbaz en ik ben sinds 2009 werkzaam als Systemisch Opsteller. Ik wil mijn passies met zoveel mogelijk mensen delen. Vanwege mijn brede maatschappelijke interesses en nieuwsgierigheid in alles dat met holistische leven te maken heeft blijf ik mijzelf voortdurend ontwikkelen en zorg ik ervoor dat ik constant up-to-date blijf. Archieven
April 2023
Categorieën
|
RSS-feed