|
Traumaopstellingen zijn ontwikkeld door Franz Ruppert, van oorsprong werkend als Psychoterapeut. Bij traumaopstellingen richt men zich primair op de innerlijke beleving van de cliënt. Wat iemand voelt over een vraag of een thema, staat centraal. Ruppert stelt dat familiebindingen bindingen van de ziel zijn. Volgens zijn theorie ontstaat de ziel in het contact tussen mensen. Elk mens beleeft zielsprocessen en neemt die waar als gevoelens en gedachten. Niemand kan zonder deze zielsbinding die in een “gezonde” situatie vanzelf ontstaan. “Weeffouten” in een binding kunnen leiden tot een diep geworteld trauma. |
|
De belangrijkste binding is volgens Ruppert dan ook de binding tussen moeder en kind. Hier kan in het prille begin van het leven al een trauma ontstaan. Een trauma ontstaat wanneer een situatie innerlijk niet verwerkt kan worden. Dat kan veroorzaakt worden door een groot verlies, een bewuste of onbewuste emotionele kwetsing of levensbedreigende situaties. Sommige diepe trauma’s worden veroorzaakt door problemen die van generatie op generatie worden doorgegeven.
In deze manier van opstellen wordt gewerkt met de drie delen van de persoonlijkheid: het gezonde deel, het traumadeel en het overlevingsdeel. Het trauma deel blijft vaak stil staan in de leeftijd waarin het trauma plaatsvond. Dit deel zoekt steeds naar een uitweg en kan telkens opnieuw getriggerd worden. Om het trauma te onderdrukken splitst de ziel zich en maakt vervolgens een overlevingsdeel aan.
Dit deel blijft net zolang in stand totdat het trauma geïntegreerd is.
Het is in staat pijnlijke gevoelens buiten de deur houden (bijv. door heel hard werken, het uit de weg gaan van zaken zoals verantwoordelijkheid, gebruik van verdovende middelen of negativiteit, cynisme, enz.)
Het zorgt echter vooral voor ontkenning, verdringing en zelfs het vergeten van het trauma. Het gezonde deel daarentegen is in staat met vertrouwen de wereld in te kijken, zijn wensen te volgen, doelen te stellen en is los van afhankelijkheden. Vanuit dit deel is men in staat zijn verlangen te formuleren.
Bij een traumaopstelling neemt in tegenstelling tot de traditionele vorm van opstellen de cliënt direct zelf zijn/haar plek in de opstelling in samen met een representant voor het verlangen. Indien nodig worden op een later moment representanten voor personen of elementen de opstelling binnen gebracht.
In deze manier van opstellen wordt gewerkt met de drie delen van de persoonlijkheid: het gezonde deel, het traumadeel en het overlevingsdeel. Het trauma deel blijft vaak stil staan in de leeftijd waarin het trauma plaatsvond. Dit deel zoekt steeds naar een uitweg en kan telkens opnieuw getriggerd worden. Om het trauma te onderdrukken splitst de ziel zich en maakt vervolgens een overlevingsdeel aan.
Dit deel blijft net zolang in stand totdat het trauma geïntegreerd is.
Het is in staat pijnlijke gevoelens buiten de deur houden (bijv. door heel hard werken, het uit de weg gaan van zaken zoals verantwoordelijkheid, gebruik van verdovende middelen of negativiteit, cynisme, enz.)
Het zorgt echter vooral voor ontkenning, verdringing en zelfs het vergeten van het trauma. Het gezonde deel daarentegen is in staat met vertrouwen de wereld in te kijken, zijn wensen te volgen, doelen te stellen en is los van afhankelijkheden. Vanuit dit deel is men in staat zijn verlangen te formuleren.
Bij een traumaopstelling neemt in tegenstelling tot de traditionele vorm van opstellen de cliënt direct zelf zijn/haar plek in de opstelling in samen met een representant voor het verlangen. Indien nodig worden op een later moment representanten voor personen of elementen de opstelling binnen gebracht.