Mijn grootvader

Mijn grootvader met zijn eerste vrouw. Vandaag wil ik haar eren. Samen kregen zij een zoon en een dochter. De zoon, kwam als kleutertje door een noodlottig ongeval om het leven. Mijn grootvader, naar het verhaal gaat, was getuige van de dood van zijn kind op de dag dat hij en zijn vrouw hun trouwdag vierden. Het huwelijk heeft het niet gered en ik vermoed dat dit trauma daar mede de oorzaak van is. Mijn grootvader is nooit meer hersteld van dit drama. Hij vertrok mijn zijn nieuwe gezin vanuit Marokko naar israel en liet haar en hun dochter achter. vader en dochter hebben elkaar nooit meer gezien. Een aantal jaar geleden heb ik contact gehad met haar, de oudere halfzus van mijn vader. Toen ze trouwde is ze naar amerika verhuist en haar moeder vestigde zich daar ook. inmiddels slijt ze haar dagen in het beloofde land Israel. Haar pijn, het gemis van haar vader en alle verdriet en boosheid die daar op zit grijpt mij keer op keer weer aan als ik aan haar denk. Hoewel ik niet met haar ben opgegroeid, noch kennis van haar bestaan had neem ik haar als mijn tante. We delen hetzelfde dna. Haar lot en dat van haar broer en moeder verdient het om gezien, gehoord en doorvoeld te worden. Weggestopt omdat de pijn te groot was. Niet beseffend dat daardoor het lot nog zwaarder werd om te dragen. Ook voor de generaties die daarna kwamen en komen. Kinderen die niet op hun eigen plek konden staan omdat er 2 niet werden meegeteld. Deze prachtige vrouw, wiens naam ik niet ken, heeft plaats gemaakt voor mijn oma, zodat mijn vader het levenslicht kon zien en hij het kon doorgeven aan mij. Hoewel wij, voor zover ik weet, niet genetisch verbonden zijn weet ik dat ze tot ons familiesysteem behoort. Wat de generatie voor mij niet kon doen doe ik nu; ik ontvang haar met open armen en buig ik diep voor haar zware lot. Omdat zij heeft plaats gemaakt ben ik. Zij en haar 2 kinderen en alles wat daarna is gekomen en zal komen horen erbij. ❤
Wie is er in jouw systeem niet meegeteld?